FARKINDAYIM

 Bazen kendimi aynı noktada buluyorum. Katlanılması güç bir acı veriyor bu bana. O kadar emek verdiğim inandığım, ya da  inanmak için çaba sarf ettiğim, tamam şimdi oldu dediğim şeyler bir an da yok oluyor. Hangi birine üzüleceğini şaşıracağım bir durumun içerisinde buluyorum kendimi. Her zaman yaptığım gibi önce kendime yükleniyorum. Ne yapmış olabilirimin algısına giriyorum. Ben en fazla çok değer vermiş, çok sevmiş olabilirim. Ve şunu anladım ki. Gerçekten ne çok sevmek, ne çok düşünmek, ne de çok değer vermek insanları iyileştirmiyor. Sevgimle, anlayışımla, iyi niyetimle hep insanlara bir yerden dokunabileceğimi düşünürdüm. Ama bunun için önce karşındaki insanın çok iyi bir farkındalığı olması gerektiğini düşünüyorum. Eğer farkındalık ve empati duygusu yoksa bir insanın içinde onu iyileştiremezsiniz. Daha doğrusu kendine yardım etmek istemeyen insana, siz yardım edemezsiniz. Birçok kez bunu deneyimledim. Ve artık kendimi aynı noktada bulmamak adına, kendime söz verdim. Sevginin düzeltemeyeceği insanların da olduğuna kendimi ikna ettim. Yolum uzun, fakat artık FARKINDAYIM !