SEVMEK

Ne çok sevmişim. O kadar çok sevmeyi hiç sevilmeden nasıl başarmışım, işte onu bilemiyorum. Aklımdaki tek soru ise hala nasıl bu denli güçlü, sevecen ve iyi niyetli kalabildiğim. Yorulduğumu hatta parçalandığımı o kadar iyi hissediyorum ki. Bu kadar bencilliğe, ukalalığa, kötü niyete ve tutarsızlığa nasıl dayanabiliyorum bilmiyorum. Sabret, diyorum yine kendime sabret ki gönülden istediğin şeyler seni bulsun diyorum. Unutmadım! Aklımda! Ve ne iyi ne kötü hiçbir şey bu hayatta unutulmuyor. Bana yapılan iyilikler, kötülükler hepsi aklımda. Fakat ben iyi anıları anımsamayı seviyorum. Kötüye kötü cevap vermek gibi bir amacım olmadı bu hayatta. Bu kadar yorgunluğun içinde bir de kötüyü kendime çekemem çünkü. Benim biraz olsun vicdanımı törpüleme zamanım gelmiş de geçiyor sanırım. İyi dediklerim bile sonuç olarak zamanla kötüye dönüşüyor. O yapmaz dediğim herkes yapıyor. İnsan zaten yapmam dediği şeyler ile sınanırmış. Önemli olan yapmak da değil zaten. Farkında olmak. Farkındalık çok önemli. Benim yapmam dediğim her şeyi yaptığım gibi. Buna tolerans göstermem dediğim çoğu şeye tolerans göstermem gibi. Gitmem gereken yerde kalmam gibi...